'Truth in labeling requirements'
Heren, dit belooft wat. Het schijnt dat een kuurtje 'Cupidene' helpt tegen allerlei ergerlijke kwalen zoals daar zijn: puistjes, slapeloosheid, rugklachten, 'nerveuze zwakte', constipatie en als klap op de vuurpijl: de verschrikkingen van impotentie! Fluks naar de winkel en enkele doosjes aanschaffen lijkt ons het devies. Blijkens de illustratie bent u, na inname ineens verlost van allerlei debiliserende klachten en kwalen en neemt bovendien uw eetlust toe, krijgt u een vollere haardos (inclusief coupe brisante) en wijzen de punten van uw snor uit mannelijk optimisme naar de hemel. Dit alles is te danken aan een revitaliserend recept op basis van groenten uit de koker van een fameuze Franse arts. Oh vreugde.
Barrel Strength
Wij begrijpen dat u zich misschien afvraagt wat bovenstaande advertentie te maken heeft met de whiskey in kwestie en ons antwoord hierop is: niet heel veel. Wij achten het slechts een vermakelijk opstapje naar de rest van dit verslag waarin wij kort stilstaan bij de een term dat soms op het etiket van een fles whiskey te vinden is; in dit geval de term 'Barrel Strength'.
1% verschil
Vat-sterkte dus; wat houdt dat in? Nu, in de Verenigde Staten is wat men op een etiket van een product wel of niet mag vermelden een gevolg van de 'Fair Pacakaging and Labeling Act' uit 1966. Hieruit vloeien onder meer de zogenoemde 'Truth in Labeling Requirements' voort en hierop voortbordurend hebben de 'Federal Trade Commission' en de 'Food and Drug Administration' een schier oneindige lijst regels opgesteld. In een van de regels wordt gesteld dat de term 'Barrel Strength' slechts mag worden vermeld wanneer het alcoholpercentage van de whiskey in de fles niet meer dan 1% verschilt met de sterkte van de whiskey op het moment dat de vaten werden leeggestort aan het einde van de rijpingstijd. Dus.
Niet voor de beginner
Nu graag uw aandacht voor de whiskey zelf. We stellen meteen dat deze Bourbon niet voor de beginnende whiskeydrinker is; het alcoholpercentage (58,5%) daargelaten is ze zeer uitgesproken en zelfs met een beetje water of met een klont ijs houdt ze goed haar oorspronkelijke hitte vast. De neus verraadt in eerste instantie niet veel omdat veel wordt gemaskeerd door de alcohol. Slechts na enig water te hebben toegevoegd en haar even de tijd te hebben gegund opent zij zichzelf en geurt kruidig en zoet (bruine suiker) met daaronder een forse stoot vanille en karamel. De alcohol blijft echter fors aanwezig
Zonder water vinden we haar behoorlijk heet; de hitte en kruidigheid overheersen. Met water wordt ze zoeter en de in de neus aangekondigde vanille, karamel en bruine suiker zijn dan prominent aanwezig. De hitte lijkt echter door de toevoeging van water in eerste instantie toe te nemen en hierdoor komt de peper meer naar boven. Pas na verloop van tijd neemt de hitte enigszins af en komen andere smaken als ( peper )munt en zwarte Engelse drop naar voren.
De afdronk is zeer lang, behoorlijk droog en de peper blijft fors aanwezig. Eikenhout en menthol steken af en toe de kop op.
Manhattan
Ze is niet makkelijk en wellicht een beetje ongebalanceerd en heeft een grote 'bek'. Wellicht is dit een bourbon die voor velen pas echt tot haar recht komt in een cocktail. We vermoeden enig gevloek onder sommige lezers maar waarom zou men zich door een glas pure drank heen worstelen terwijl men harmonie in smaken kan vinden in een goed gebalanceerde cocktail? Puur geven we deze Bourbon een ruime voldoende maar in een goede 'Manhattan' of 'Old Fashioned' krijgt ze er zomaar anderhalve punt bij. Juist in combinatie met de andere ingrediënten komt de kruidigheid en droge afdronk van deze Bourbon volledig tot haar recht.